Poeta, publicysta, inzynier, podporucznik rezerwy. Urodzony  w Warszawie 1 czerwca 1953, syn Ryszarda i Ireny z Gokielich, wnuk mjr. Aleksandra Kulczyńskiego, bojownika niepodleglości i inż. Witolda Gokieli, Szefa Produkcji Konspiracyjnej (Broni) AK (obaj byli Kawalerami orderu Virtuti Militari). Inspirowany do dzialalności wolnościowej przez tradycję rodzinną.

Absolwent Liceum im. T.Reytana (1972) i Politechniki Warszawskiej (mgr inż. Elektryk, 1977), University of Cambridge Certificate of Proficiency in English, 1981.

W 1968 uczestniczył w Wydarzeniach Marcowych oraz współorganizował (z A.Kowalikiem) akcję plakatową w Warszawie popierającą narody Czechosłowacji i potępiającą udział Wojska Polskiego w interwencji Układu Warszawskiego w tym kraju. Po Grudniu, 1970, kolporter (wraz z J.Jareckim) antyrządowej ulotki “Co robić” za co został aresztowany przez SB w 1972 roku (zwolniony po 36 godzinach z braku dowodów na szersze powiazania organizacyjne).

Staż w EC Żerań 1977-1979, Szkoła Oficerów Rezerwy w Zegrzu 1978, Inżynier w Przedsiębiorstwie ‘Megadex’ w Warszawie (1979-1981) i w Ontario Hydro (obecnie Ontario Power Generation Inc.) w Kanadzie od 1982 do chwili obecnej. Od 1983 roku pracuje w sekcjach technicznych elektrowni atomowych.

Autor  wierszy i artykułów w prasie polonijnej, polskiej i kanadyjskiej oraz angielsko języcznej książki “Uncrowned Eagles” (Devolica Publishing Co. , 1995). Jej wersja polska p.t. “Orły” (1997) istnieje tylko w wersji elektronicznej. Współautor książek (prac zbiorowych pod redakcją Prof. Andrzeja Targowskiego): Obrona Polski dziś i jutro (Bellona, 1993) : rozdział ‘Nato a Sprawa Polska’, Wizja Polski (Com-Tour 1995 i AW CB 1997, 2000 ): rozdział: ‘Kanada pachnąca nowoczesnością’, Losy Polski i Świata 2000 (Bellona, 2000) : rozdział ‘Bracia zza Buga, nowe zasady sąsiedztwa’. Laureat I nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Poezji Emigrantow (USA, 1994) za wiersz :Jesień.

Od 1988 roku współpracownik dwutygodnika “Nowy Kurier” wydawanego w Toronto, w Kanadzie przez Jolantę Kowalewską-Cabaj, obecnie Zastępca Redaktora Naczelnego.

W ramach tej współpracy uczestniczył w poparciu członkostwa Polski, Węgier i Czech(osłowacji) w NATO, następnie Litwy i Słowacji. Aktywny w budowaniu porozumienia pomiędzy Polakami, Ukraińcami, Żydami, Litwinami i Białorusinami. Angażował się także we właściwie pojętą obronę dobrego imienia Polski i Polaków zgodnie z profilem wydawniczym “Nowego Kuriera”.

Członek NSZZ “Solidarność” (1980-1981), The Society of Ontario Hydro Professional and Administrative Employees (obecnie:The Society of Energy Professionals), Delegat  od 1993.),  członek [The Association of] Professional Engineers [of] Ontario (1984-) , Komitetu Planowania Północno-Amerykańskiego Studium d.s. Polskich (od 1996 do rozwiązania w 2000). W roku 2003 wstąpił do federalnej Partii Liberalnej: “Liberal Party of Canada”. Miejsce Zamieszkania:  Ontario. Kanada.

Lit.: Arch. RISBPS (ankieta biograficzna) ; Kto jest Kim w Polonii Kanadyjskiej, Toronto 1992

Urodzony 6 listopada 1947 roku w Pyskowicach na Górnym Śląsku.
Ojciec z Będzina, matka ze Lwowa.

1965 – świadectwo dojrzałości w Liceum w Pyskowicach.

1965 – 1970 – studia romanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW).
1970 – magister romanistyki (praca dyplomowa o nazwach win francuskich)
Uniwersytetu Warszawskiego.
1970 – 1974 – studia doktoranckie na UW. Tytuł doktora nauk humanistycznych za
dysertację o języku politycznym prasy francuskiej w trakcie wojny z Prusami.
1974 – 1981 – praca naukowa na UW, awanse : asystent, starszy asystent, adiunkt.

Pobyty naukowe na uniwersytetach :

1969 – Perugia, Włochy
1974 – Brasov, Rumunia
1976-77 – Paryż, Sorbona

Życie prywatne :

1973 – małżeństwo z Małgorzatą Boguszewską, mgr.-inż., SGGW
1975 – narodziny córki Katarzyny, mgr Uniwersytetu Wiedeńskiego,
obecnie pracuje na Uniwersytecie we Florencji
1983 – narodziny córki Claudii, studentka Uniwersytetu Wiedeńskiego,
1986 – narodziny córki Julii, licealistka w Feldkirch

Inne daty :

1980 – członek “Solidarności”, kiedy jeszcze była nielegalna
1981 – emigracja polityczna via Norwegia do Austrii, Feldkirch, graniczne
miasto (Szwajcaria i Liechtenstein)
od 1982 – naucza po niemiecku łaciny, francuskiego, włoskiego i rosyjskiego
w jedynym liceum Księstwa Liechtenstein w Vaduz
 

Doktoryzował się na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1980 r. przebywa w USA. Autor jest jednym z najwybitniejszych amerykańskich ekonomistów zajmujących sie Europa Wschodnią. Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Waszyngtońskiego w Seatle. Jest autorem m.in. Technologia i konkurencja: blok sowiecki w gospodarce światowej (Berkeley 1987); Przewlekła transformacja:zmiany instytucjonalne a wzrost gospodarczy w Polsce 1970-1994 (Cambridge University Press 1997). W 2001 r. w Polsce ukazała sie jego głosna książka Wielki przekręt. Klęska polskich reform.

Studia  muzyczne  i  prawnicze  odbyl  w  Wilnie;  w miescie  tym  przezyl wojne  i  okupacje.  Po  wojnie  animowal  zycie  muzyczne  w woj.Pomorskim.  Od  1949  r. pracowal  w  Ministerstwie  Kultury  i  Sztuki  (dyr.departamentu  oraz Centralnych  Zarzadow Oper,  Filharmonii  i  Instytucji  Muzycznych  oraz  Teatrow Dramatycznych.), Od  1964 r. dyrektor  i  kierownik  artystyczny  Teatru  Polskiego  oraz  Teatru Wielkiego  w  Warszawie. Po  ciezkiej  chorobie  przeszedl  do  Polskiego  Wydawnictwa Muzycznego, bedac  jego w-dyr.  oraz  dyr.Centralnej  Bibkioteki  Nutowej.  Byl  recenzentem muzycznym   kilku  pism,  czlonkiem  redakcji  kilku  periodykow muzycznych,  dlugoletnim  w-prezesem  Warsz,  T-w  Muz.,  organizatorem V Miedz. Konkursu  Fr.Chopina,  I Jesieni  W-skiej  (Miedz. Festiwalu Muzyki Wspolczesnej).  Od  1991  r.  emeryt;  zajmuje  sie  ostatnim  okresem zycia  I.J.Paderewskiego, opracowal  i  wydal  obszerna  jego  "Antologie" (Poznan  1996).

Pisarka, doktor nauk humanistycznych, członek ZAIKS-u, Warszawskiego Stow.Pisarzy, Związku Pisarzy na Obczyźnie (Londyn), amerykańskiego PEN CLUB-u (Nowy Jork), Instytutu Naukowego w Ameryce, i Fundacji Kościuszkowskiej (Nowy Jork). Autorka kilkunastu książek, między innymi: „Blisko Wańkowicza”, „Na tropach Wańkowicza”, „Dreams and Reality”, „Z miejsca nam miejsce”, „Moje i zasłyszane”, „Kanada, Kanada”, „Ulica Żółwiego Strumienia”, „Amerykanie z wyboru”(fragmenty wymienionych ostatnich trzech tytułów ukazały się w języku niemieckim Nordost-Archiv 2001, Luneburg, Germany). Ostatnio ukazały się przygotowana przez nią Korespondencja Jerzy Giedroyc-Melchior Wańkowicz, „Podróże z moją kotką” (od poczatku wydania na liscie bestselerow wydawcy) i „Nie minelo nic, procz lat” (z Szymonem Kobylinskim) i „The Roots Are Polish”. Współpracuje m.in. z „Odra” (Wroclaw), „The Polish Review” (Nowy Jork), Periphery (Orchard Lake, Michigan), „Nowym Dziennikiem” (Nowy Jork), „The Sarmatian Review” (Houston). W 2001 roku otrzymala nagrode Zlotego Exlibrisu Ksiaznicy Szczecinskiej. Jej noty biograficzne umieszczone sa w roznych Who’s Who w Polsce i w USA. Mieszka stale w Wilmington w stanie Delaware, USA, kazdego roku odwiedza Polske.

Wydawca i Redaktor Naczelny “Nowego Kuriera” (Polish-Canadian Independent Courier) 

“Nowy Kurier”-zalożony został w 1972 roku (jako „Kurier Polsko-Kanadyjski) przez Wilka Markiewicza. W 1986 roku Wydawcą i Redaktorem Naczelnym została Jolanta Kowalewska-Cabaj. W 1988 roku zamieściła apele o wspieranie Prymasowskiego Komitetu Pomocy (Prześladowanym), poprzez wysyłki pieniężne na ręce ks. Bp. Szczepana Wesołego w Rzymie.Wydrukowano na pierwszej stronie “Nowego Kuriera” list otwarty po angielsku do Gorbaczowa i Reaganana na Szczyt Supermocarstw w Moskwie (1988) z apelem o przywrócenie w Polsce demokracji i działania "Solidarności". W 1991 roku zamieszczono, również na pierwszej stronie “Nowego Kuriera” apel (po angielsku) do Prezydenta George’a Busha o anulowanie polskich długow w USA . Te dwa numery z listami/apelem (1988, 1991) rozeslano do Konsulatów i Ambasad USA i ZSRR w Toronto i Ottawie. Jolanta Cabaj w swojej działalności wydawniczej popiera wartości pozytywne, zwalcza zło, hipokryzję, promuje uzdolnione jednostki, popiera poprawę stosunków między Polakami a innymi mniejszościami (Litwini, Ukraińcy, Żydzi). Przykłady: publikacja wyjątków z dzieł Pawła Jasienicy o wspólnej, tragicznej historii narodów Polski i Ukrainy pod zbiorczym tytułem: “Ukraina-Polska” (1995-1996); publikacja pamiętników Henryka Rudnickiego “Martyrologia i Zagłada Żydów Warszawskich” z aktualnym komentarzem Jolanty Cabaj (1996-1997), Przedstawiały one tragedię Getta w oparciu o autentyczne wspomnienia polskiego Żyda; był to wkład we właściwie pojętą obronę dobrego imienia Polski i Polaków.

Do największych osiągnięć Jolanty Cabaj i Jej zespołu należy popieranie członkostwa Krajów Grupy Wyszehradzkiej (Czech, Polski, Słowacji i Węgier) w ich drodze do NATO w latach 1995-1998. Akcja polegała na publikacji artykułów, apeli do Polonii, organizacji polonijnych w Kanadzie i polonijnych mass-mediow w Kanadzie i w USA. Były liczne publikacje angielsko-jezycznych petycji z adresami polityków kanadyjskich i amerykańskich i instrukcjami jak takie petycje wysyłać i propagować. Były wzory listów do posłów-senatorów kanadyjskich i amerykańskich.

Jolanta Cabaj prowadziła takze osobiście “lobbying” wśród polityków kanadyjskich, spotykała się z nimi, pisała do nich listy, wysyłała im w upominku książki o Polsce z prośbą o poparcie sprawy członkostwa Polski w NATO. W sprawie promocji rozszerzenia NATO na Polskę i inne kraje Grupy Wyszehradzkiej, Jolanta Cabaj współpracowała z dwoma kolejnymi ambasadorami R.P. i z Konsulem Generalnym w Toronto. Współpraca z Konsulem Generalnym w Toronto była bardzo ścisła w okresie poprzedzającym Szczyt Madrycki NATO (1997). Należy także wymienić poparcie dla rozszerzenia NATO na Litwę i Słowację (1998-2001). Trzeba też wspomnieć inne kontakty Wydawcy i Redakcji; współpracę i publikację tekstów lub również listów takich osób jak Prof. Jan Karski (Kozielewski), Jan Nowak-Jeziorański, Jerzy Giedroyć, ks. Abp. Szczepan Wesoły.

Jolanta Cabaj wypracowała wysoki poziom edytorski wydawanego przez siebie czasopisma; 8-śmiu stałych publicystów ma doktorat, dwóch jest profesorami uniwersytetów w USA, jeszcze jeden Uniwersytetu Wrocławskiego. Dodatkowo, wiele osób piszących dla “Nowego Kuriera” posiada wyższe wykształcenie i publikacje książkowe.

Od 1989-ego roku Jolanta Cabaj utrzymywała kontakty, przeprowadzała i zamieszczała w “Nowym Kurierze” wywiady z czołowymi politykami polskimi, kierując się zasadą: PONAD PODZIAŁAMI.

Jolanta Cabaj ma duży wkład w wielokulturowość Kanady, zamieszcza artykuły o różnych mniejszościach narodowych i religijnych. Dwukrotnie otrzymała dyplom honorowy za najlepiej redagowane pismo “etniczne” w Ontario. W roku 2002, Prezydent R.P. odznaczył Jolantę Kowalewską-Cabaj Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta).

Poeta, aforysta, publicysta. Ur. 21 grudnia 1937 w Krakowie. Ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Kierownik literacki Tarnowskiego Teatru im. L. Solskiego (1995-1996). Zastępca redaktora naczelnego „Forum Myśli Wolnej", sekretarz redakcji „Po ziemi" (2000-2003). Zasłużony działacz kultury. Członek ZLP, Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, Stowarzyszenia Twórczego Artystyczno-Literackiego, Stowarzyszenia „Kuźnica". Debiutował wierszami w „Życiu Literackim" w 1988. Autor kilkunastu książek, w tym trzech wydań leksykonu pisarzy krakowskiego ZLP. Wiersze i artykuły publikował w prasie codziennej i literackiej oraz w wydawnictwach zbiorowych. Wiersze i aforyzmy były tłumaczone na język ukraiński. Wybór aforyzmów opublikowano też w Austrii.

Jest polsko-kanadyjskim pisarzem, publicysta, i pracownikiem naukowym. Urodzony w Toronto w rodzinie emigrantow polskich. Uczeszczal do liceum dla wybitnie zdolnych studentow przy Uniwersytecie Toronto (zwany University of Toronto Schools -- UTS) . Ukonczyl B.A.(Hons), magister historii (MA), i magister bibliotekoznastwa (MLS) na Uniwersytecie Toronto. Drukowal m.in. w naukowych pismach, Review of Metaphysics, Telos, This World: Religion and Public Life; oraz w popularnych pismach Alberta Report, American Outlook, Books in Canada, The World & I. Ukazywal sie tez w wielkonakladowych gazetach kanadyjskich, Calgary Herald oraz Saint John Telegraph-Journal (New Brunswick Reader). W Polsce po roku 1989 drukowal m.in. w pismach Arcana, Najwyzszy Czas, i Zielone Brygady: Pismo Ekologow. Jego artykul o polityce kanadyjskiej zostal przedrukowany w Annual Editions: World Politics, 1998-99 (Dushkin/McGraw-Hill, 1998).

Ppłk.dr hab. Janusz  Zuziak, urodzony 15 listopada 1959 roku w Bielsku-Białej. Historyk wojskowości, główny specjalista w Wojskowym Biurze Badań Historycznych w Warszawie, profesor Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, Filia w Piotrkowie Trybunalskim, członek Komisji Historii Wojskowej Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk, członek – korespondent Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. Wieloletni pracownik naukowy Wojskowego Instytutu Historycznego. Współpracuje m.in. z Komitetem Bibliografii Międzynarodowej Komisji Historii Wojskowej, Muzeum Maczka w Bredzie (Holandia), służbami historycznymi sił zbrojnych wielu państw NATO.  

Jego podstawowe zainteresowania badawcze związane są z dziejami Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w latach drugiej wojny światowej i ich losem po zakończeniu wojny. Ważnym obszarem aktywności naukowo-badawczej prof. Zuziaka są również: polska historiografia wojskowa w Wielkiej Brytanii w latach 1939-1990; biografistyka wojskowa; misje i operacje pokojowe Wojska Polskiego. 

Jest autorem i współautorem kilkunastu pozycji książkowych, m.in.: Naczelni wodzowie i wyżsi dowódcy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, (współautor), Warszawa 1995; Generał Marian Kukiel. Żołnierz, historyk, polityk, Pruszków 1997; Walka i pamięć. Z orężnych tradycji Rembertowa, (współautor), Warszawa 2000; 1. Dywizja Pancerna gen. Stanisława Maczka we wspomnieniach żołnierzy, cz. I, Warszawa 2000; 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku, Toruń 2001;  Dzieje Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie 1947 – 1997, Warszawa 2001; Wybrane problemy warsztatowo–dydaktyczne studiów historycznych, pod red. M. Szczurowskiego, (współautor), Toruń 2001; Polska historiografia wojskowa w Wielkiej Brytanii w latach 1939 – 1990. Instytucje, ludzie, publikacje, Warszawa 2001; 1. Dywizja Pancerna gen. Stanisława Maczka we wspomnieniach żołnierzy, cz. II,  Warszawa 2001; Z dziejów służby historycznej Wojska Polskiego 1918-2002, (współautor), Warszawa 2002; Służba historyczna Wojska Polskiego. Informator, Warszawa 2002;(współautor: Z. Palski); Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie, Londyn 2002; Służba historyczna we współczesnych armiach, [w:] Szefowie ośrodków naukowo-badawczych wojskowej służby historycznej 1921-2002. Materiały z konferencji naukowej „W 80-lecie wojskowej służby historycznej” (Warszawa 29.XI.2002), Warszawa 2003.

Brał udział w kilkudziesięciu konferencjach naukowych zarówno w kraju, jak i zagranicą, m.in. w Belgii, Holandii, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Kanadzie. 

. Ma on w swoim dorobku liczne publikacje, m.in. artykuły poświęcone wybitnym polskim dowódcom, jak gen. Marian Kukiel, gen. Stanisław Kopański, gen. Stanisław Maczek czy gen. Stanisław Sosabowski.